Twee praktische conclusies over de ‘gave van genezing’! 
door Wim Kok

Paulus zei het al: “God heeft verschillende gaven gegeven aan zijn gemeente, ten eerste apostelen, ten tweede profeten, ten derde leraren; vervolgens mensen die wonderen kunnen doen of die de gave hebben om zieken te genezen…” (1Korintiërs 12:28;)
Hoe zien we deze gave nu functioneren in de bijbel en hoe vertalen we dat praktisch naar de dag van vandaag? Laten we het verhaal in Handelingen 9:32-35; waar Petrus de gemeente in Lydda bezocht eens als voorbeeld nemen.

Op dat moment is het ongeveer 8 jaar na de uitstorting van de Heilige Geest en de gelovigen zijn dus vrucht van die eerste opwekkingsgolf. Een opwekking die, zoals we weten, gekenmerkt werd door vele en grote genezingswonderen.
Wat opvalt is, dat we daar iemand aantreffen, Eneas genaamd, die al acht jaar verlamd op bed lag, dus zo lang als de opwekking bezig was. Ondanks dat het niet echt in de bijbel staat, lijkt het mij toch meer dan aannemelijk dat er wel eens eerder voor deze man gebeden zal zijn. Misschien dat hem al vele malen de handen opgelegd zijn, tot dan toe zonder resultaat. En dan komt Petrus.
Petrus is iemand in wie de gave van genezing krachtig functioneert. Zodra Petrus de man ziet, zegt hij tegen hem: “Eneas, Jezus Christus geneest u. Sta op en maak uw bed maar op.” In tegenstelling tot “de gebeden van de anderen” wordt deze man nu onmiddellijk gezond. Los van alle theologische vragen die dit opwerpt, kunnen we twee heel praktische conclusies trekken:
Ten eerste: Er zijn mensen in wie de gave van genezing sterker functioneert dan in anderen!
Ten tweede: Het kan helpen om bewust gebruik te maken van elkaars gaven zodat er meer nood in de gemeente opgelost wordt.
Meteen hierna lezen we het verhaal van Dorcas. Een nog duidelijker voorbeeld van hetzelfde principe. Immers, men deed een beroep op Petrus, iemand die niet tot de plaatselijke gemeente behoorde, in een poging om een nood op te lossen, die men zelf niet aankon.

Ook hedendaagse verhalen tonen dit steeds weer: De bekende evangelist Reinhardt Bonnke, haalde eens een blinde vrouw op het podium. Dit gebeurde in een grote gemeente te Calcutta, India. Na handoplegging werd zij ziende, dit tot verbijstering van de gemeenteleden. Immers, iedereen kende haar, al jaren had zij met zich laten bidden door iedere prediker die langs kwam, doch zonder resultaat.
Een aantal jaren geleden gaf ik bijbelschoolonderwijs in Holsbeek, toen wij tot twee maal toe onderbroken werden. Het volgende gebeurde: De deur ging open en een man strompelde naar binnen. Hij was door zijn rug gegaan en wilde dat ik voor hem bad. Hij werd onmiddellijk genezen en vol vreugde rende hij naar huis. Even later stormde zijn vrouw binnen en riep: “Hoe kan dat nu, ik heb de hele nacht naast mijn man gezeten en gebeden dat God hem genezen zou en er gebeurde niets en nu is hij plotseling wel genezen?”
Nogmaals, de theologische vragen zal ik niet behandelen maar ik trek hier praktische conclusies uit:
Ten eerste: Er zijn mensen in wie de gave van genezing sterker functioneert dan in anderen!
Ten tweede: Het kan helpen om bewust gebruik te maken van elkaars gaven zodat er meer nood in de gemeente opgelost wordt.

Laten we toch oog hebben voor de gaven en bedieningen die God ons al toevertrouwd heeft. Laten we elkaar hiermee dienen en laten we verwachten dat er naar de toekomst toe een toename zal zijn in kracht!